Kwaheri Kenia

Of te wel dag Kenia!! Ja, ja de tassen zijn weer ingepakt, 1 down 2 to go! Mijn eerste project zit er al bijna weer op, de huizen zijn tot ringbalk hoogte af. We zijn moe maar voldaan en we gaan weer terug naar Nairobi morgenochtend vroeg. Dus even een kort verslag van de laatste dagen in Kenia, want in Tanzania zal het wel even duren voordat ik weer wat kan posten.

Afgelopen maandag wilden we vol goede moed weer aan het werk gaan. Dus hup in de busjes naar de bouwplaats. Eenmaal bij de bouwplaats aangekomen kwam de Afrikaanse plancapaciteit weer eens om de hoek kijken. Er was geen hout, dus we konden niks doen. Maar niet voor 1 gat te vangen, dachten wij heel slim op pad te gaan naar de andere bouwplaats om de andere dan maar te gaan helpen. Dus de bus in en nog geen 500 meter verder…..KABAAAMM!! Een keiharde knal. En nee,...... het was geen band. We zakte opeens een stuk naar beneden toe….de ophanging van de auto brak even door. Dus we steunden opeens op ons wiel, dat reed dus wat ongemakkelijk. De wegen zijn wat hobbelig hier en onze driver Ben is nogal een wilde ;)….. Uncle Ben vind het geweldig om de hobbels lekker hard te nemen en gas te geven op momenten dat je dat liever niet hebt....en dat doet hij onder een vrolijk gezang van Hukuna Matataaaa......Alleen zong Ben nu opeens niet meer vrolijk “Hakuna Matata” ( wat `geen zorgen´ betekent in het Swahili)…… Gelukkig stonden we in een klein dorpje, dus was er iemand die verstand had van auto’s. Diegene is zo’n 2,5 uur bezig geweest, maar uiteindelijk was het toch gefixed om improvisorisch met een elektriciteit draadje en een stukje hout de auto weer op normale hoogte te krijgen. En was het stevig genoeg om naar de grote stad te rijden.
Tijdens het wachten heb ik me enorm vermaakt. We waren gestrand op een soort van “Granny-ontmoetingsplek”, bijzonder gaaf hoor. Er waren wat kleine winkeltjes en blijkbaar was het de plek waar de oudjes elkaar ontmoeten. Ik zat rustig op een steen te kijken naar al die oude mensjes met hun verweerde, gerimpelde gezichten die hun eigen verhaal vertellen. De een loopt zo krom als wat, de ander mist een been, de ander schuifelt rustig wat voort….en een lol als ze elkaar tegenkomen en gezellig kletsen. Dan gaan ze onder de mooie grote Baobab tree zitten en een beetje keuvelen en kletsen. Bijzonder! Het was echt leuk, haha en het klinkt vast niet leuk als ik het zo opschrijf, maar goed sommige dingen moet je bij zijn ;-)!
Naja de rest van de dag heeft mijn bouwgroepje zich dus moeten vermaken bij het hotel, in het zonnetje. Ook geen straf, maar wel beetje jammer als je komt om te werken.

Dinsdag hebben we gelukkig wel lekker kunnen werken, eerste deel van de ringbalk gestort. Bij de bouwplaats waar we nu waren hebben ze van die lieve kleine kids lopen. In het begin waren ze wel beetje bang, maar inmiddels ben ik wel maatjes geworden met het kleine smurfje van een jaar oud wat net kan lopen. Echt een schatje. Het waggelt wat rond op van die O-beentjes,en zwaait nu al helemaal vrolijk als we daar aankomen. Helaas heeft het ook elke keer een natte broek (en ik dus ook :S). Daar laten ze die kids ook gewoon uren mee rondlopen, echt zielig.
Na een lange ochtend bouwen zijn we ’s middags met de peer-educators meegegaan naar een basisschool om te zien hoe ze het HIV-preventie programma hier geven. Ik vond het erg leuk om dit een keer te zien, zeker omdat ik hetzelfde werk 2 jaar geleden in Zambia heb mogen doen. Het schooltje maakte wel veel indruk op de deelnemers. Het was echt ontzettend armoedig. Kinderen liepen allemaal op blote voetjes en met gescheurde kleren. Er waren zo’n 300 kinderen en 6 docenten, waarvan er maar 2 officieel gediplomeerd waren. De rest was gewoon vrijwilliger. Trieste toestand hoor. Veel kinderen op de school waren ook wezen, ouders verloren aan Aids. Hierdoor halen ook veel kinderen niet het einde van de basisschool, ze moeten dan thuis blijven om voor eten te zorgen voor zichzelf en jongere broertjes en zusjes. We hadden ballonnen, ballen en T-shirts meegenomen naar deze school om uit te delen. Indrukwekkend om te zien hoe die kids helemaal uit hun dak gaan met een paar stomme ballonnen……!
Woensdag was het weer even lekker knallen op de bouw, liters beton geschept en gestort. Ik heb er goed spierpijn van inmiddels ;-)! Vandaag hebben we het klusje even afgemaakt en daarbij ook nog weer heel wat stenen verplaatst met mijn koetjes! Dus ben lekker kapot nu. De huizen zijn in ieder geval tot ringbalk hoogte af. Morgenochtend vertrekken we dus vroeg weer naar Nairobi, zodat we in ieder geval op tijd aankomen voor de voetbalwedstrijd NL-Brasil!
En dan ga ik zaterdagochtend in alle vroegte de bus in naar Tanzania! Stiekem toch wel beetje spannend in mijn uppie in de bus, maar goed :)! Gaat vast goedkomen, en dan komt daar diezelfde middag de groep uit Zeist aan die in Tanzania voor Dorcas aan de slag gaat. Mijn Kenia groep gaat hun reis nog 2 dagen in Nairobi vervolgen in een safaripark en een dagje kerk/Nairobi.

Hoorde dat het in NL ook mooi weer is!! Geniet er van en alvast een goed weekend!

Liefs Charis