Cowgirl in Kenya

De koeien stonden braaf in hun span te wachten tot we weer op pad zouden gaan voor de volgende lading stenen. Toen James, hun baasje, besloot dat ik mijn ’nog-niet-ondekte-talent’ als cowgirl zou gaan ontdekken……. Dus ik kreeg dé stok in mijn handen gedrukt en mocht eens gaan laten zien of ik de ‘schatjes’ (die best een humeur hebben) met hun kar achter zich, in de richting van de stenenplek kon krijgen. Dit houd dus in een tik op de kont van het beest geven, in de hoop dat ze dan luisteren en de goede richting op gaan. Ik had de stok nog niet vast of één van mijn lieftallige koeien probeerde al het hazenpad te nemen. Het eigenwijze beest dook uit het span vandaan, waarna meteen de hele familie in de weer was om het lieftallige beest weer terug het span in te krijgen. Toen dit 10 minuten later eindelijk gelukt was heb ik maar besloten dat dit dus geen verborgen talent van me is en me vervolgens maar weer terug getrokken in de rol van stenensjouwer.

Dus ik heb heerlijk gebikkeld de afgelopen 4 dagen. Gezellig samen met een paar Kenianen, wagens vol met stenen op en neer naar de bouwplaats gebracht, bergen cement geschept en af en toe een steentje gemetseld (dit laatste is nl. niet echt m’n hobby ;)). Ik kan zowaar inmiddels zien dat ik spieren in mijn armen heb ;-). De stenen die we hier gebruiken worden op een speciale wijze gemaakt. Ze bestaan uit zand en cement en worden dan geperst, waardoor ze er uit zien als lego-blokken. Vervolgens moeten ze een periode drogen in de zon en dan kunnen we ze gebruiken.
Wij halen ze nu dus uit de bush vandaan. Het feit dat de stenen al enige tijd op hun plek liggen, maakt dat er wel eens een beest gehuisvest is onder de steen. Een gillende musungu (blanke)werkt natuurlijk wel op de lachspieren van een Keniaan. En dat gillen lukt me wel aardig, heb inmiddels een slangetje, duizendpoot en een dikke vette spin aan mijn vingers gehad. Ach ja….. gelukkig konden mijn Keniaanse vrienden er af en toe ook wat van ….alleen gillen die bij gevaarlijke beestjes en niet bij enge.

We zijn druk bezig met 2 huizen te bouwen, die een heel eind uit elkaar liggen. Dus elke ochtend vertrekken we na ons ontbijt van brood met ei, gewapend met ons lunchpakket met brood met ei naar de bouwplaats. Dit is een uur door de ”bush bush” rijden, waarbij we regelmatig opgehouden worden door kuddes koeien, ezels, geiten of omgehakte bomen. Mooooi, this is Africa :)! Ik heb nog niet eerder gezien dat er zoveel gebruik gemaakt word van ezels. Zijn best mooie beesten!
Het ene huis wat we bouwen is voor een oudere man en zijn vrouw, het andere huis voor een oude weduwe, die samen met een aantal van haar kinderen en kleinkinderen in het huis zal gaan wonen. De groep splitst zich dus ’s ochtends op in tweeën, en aan het einde van de dag zien we elkaar dan weer in het hotel. Inmiddels zijn we tot ringbalk hoogte gevorderd, dus die hopen we maandag te gaan storten en dan hopelijk eind van de week een dakje te plaatsen op beide huisjes!
Het is wel bijzonder om zo samen met de lokale mensen aan hun eigen huisje te werken. Daardoor kunnen we ook leuke gesprekjes hebben met de mensen die Engels spreken. Mijn maatje van de eerste dagen was een jongen van 20, die erg goed is in koeien mennen ;-) maar verder ook mooie dromen heeft voor de toekomst. Ik blijf het bijzonder vinden om die passie te zien bij een groot aantal van de jongeren hier. Ze werken hard om hun dromen waar te maken, en de mogelijkheid te krijgen om te studeren, gaaf. Verder natuurlijk veel gesprekken over de verschillen tussen Nederland en Kenia….en die zijn er… Als rijke Hollander is dan soms wel eens lastig om eerlijk antwoord te geven op al hun vragen, Nederland lijkt dan wel een wahalla. Één van de jongeren zei vervolgens wel wat treffends; ‘het is zo bijzonder dat van bijna alle mensen hier de ogen stralen.” En dat is weer iets waar wij Nederlanders, en ik zeker te weten ook, veel van kunnen leren. Of het genieten is weet ik niet!? Maar op de een of andere manier kunnen ze toch blijkbaar een soort van gelukkig zijn ondanks de toestand waarin ze zitten. Ik weet op moment even niet goed hoe ik het moet omschrijven, maar leerzaam is het in elk geval wel!
Verder is het hard werken voor ons, in een flink brandend zonnetje, maar het is wel even heerlijk om fysiek helemaal kapot te zijn. Ik lig ’s avonds om 21.00 uur meestal al ruimschoots onder de klamboe!

Behalve donderdag natuurlijk toen het tijd was voor Nederland – Kameroen. Hilarisch! Volledig in het oranje uitgedost zaten we anderhalf uur voor de aftrap al voor de televisie in ons Guesthouse (jaja die bloedfanatieke Afrikanen zouden anders alle stoelen al bezetten). De mensen in het hotel hadden de andere gasten express wat langer aan het diner gehouden zodat wij een plek zouden hebben haha. Tot onze grote schrik zien we vervolgens dat ze serieus de spannende wedstrijd Denemarken – Japan gaan uitzenden op de lokale zender. Snel hele Guesthouse op stelten gezet, waarna we uiteindelijk toch een zender vonden waar Kameroen – Nederland speelde. Nou dat is een aanrader hoor!!..... een wedstrijd tegen een Afrikaans land bekijken in een zaaltje vol met Afrikanen. Ik had hele wedstrijd een doorgeslagen Kenau in mijn nek hangen die maar blérde Etooo Etooo….. (terwijl de beste E’too geloof ik maar 1x de bal heeft gehad ;-))… en nog veel meer wat we niet verstonden, maar bloedfanatiek was ze in elk geval. Ze deelde in haar enthousiasme nog wel ns een flinke tik uit. Hehe. We hebben nog geprobeerd om haar mond vol te stoppen met pringels en m&m’s maar al smakkend schreeuwde ze toch door! Haha, het was mooi! Dus we kijken uit naar maandag :)!
Zaterdag zijn we wat projecten van Dorcas wezen bezoeken. Erg indrukwekkend!! We hebben een water rock dam bezocht. Dit is een van de water en sanitatie projecten van Dorcas. Een enorme berg waar een water opslagplaats gemaakt is, vervolgens stroomt het water door een pompsysteem heen waar er klein beetje chloor ter zuivering word toegevoegd om vervolgens bij een pomp uit te komen. Er zijn 1200 huishoudens die hier gebruik van maken; dit zijn dus zo’n 7200 mensen die hier schoon drinkwater kunnen halen. Je ziet dan ook de hele tijd mensen op en neer lopen met ezels met jerrycans. Heel mooi dat er zo velen geholpen kunnen worden en tegelijk heel schrijnend om te zien, sommige mensen echt kilometers moeten lopen voor een beetje water. Je kunt je dat eigenlijk bijna niet beseffen. De mensen gebruiken hier ezels om alles te vervoeren, dus ze lopen met hun ezel die behangen is met jerrycans op en neer naar de waterplaats. De enorme droogte heeft er ook voor gezorgd dat er hongersnood is geweest de laatste maanden, Dorcas heeft zodoende de bevolking nog extra bijgestaan met het uitdelen van voedsel. Veel mensen bedanken ons hier ook constant voor.

Vervolgens natuurlijk het zo schrille contrast met de armoede is de ongelofelijke schoonheid van de Keniaanse natuur. Ik kan er echt enorm van genieten, het land is wat bergachtig en enorm uitgestrekt. Je ziet de mooiste vlinders voorbij komen in alle kleuren en maten, schitterende vogeltjes. En vanaf de water rock dam, of eigenlijk eerder de berg waar die in zit, was het uitzicht echt hemels. God is echt een geweldig creatieve ontwerper :)!
Daarna hebben we een gezin bezocht wat vorig jaar een huisje van Dorcas heeft ‘gekregen’. En zijn we naar de stenenpers wezen kijken. De mannen stonden daar met een hoop bravoure te vertellen dat zij die stenen ook wel geperst kregen, maar dat viel toch zwaar tegen. Het is echt keihard en zwaar werk, dat is ook wel te zien aan de ongelofelijk gespierde lichamen van de Keniaanse jongens die dat werk doen (ideale proefpersonen voor een fysiotherapie anatomie examen ;-)). Hier hebben we ook weer een gezin bezocht wat een huisje gaat krijgen. De jongeren hadden een bal achtergelaten voor de kids die bij dit gezin horen. De blijdschap van die kids is dan eigenlijk hart verscheurend te noemen. Alles is toch maar oneerlijk verdeeld in de wereld.

’s Middags was de wedstrijd Nederland – Kenia…..over de eindstand gaan we het niet hebben!! Het was wel enerverend om, nadat er twee koeien van de middenstip verwijderd waren, in de bloedhete zon, op een keihard zandveld, bezaait met koeienflatsen en af en toe een koe in de buurt van je doel, een wedstrijd te spelen in je oranje shirt! Maar verder, hopen we dat onze volksvertegenwoordigers het a.s. maandag stukken beter doen dan wij. Alhoewel we het scoren van de tegenpartij op een gegeven moment wel wisten te stoppen (misschien een tactiek voor de oranje verdediging ;-)), door ze elke keer buitenspel te plaatsen….vonden ze niet zo cool, maar inmiddels weten de dames van onze ploeg iig zeer goed wat buitenspel is ;-)! En het werkte wel.
Vanmorgen nog een Afrikaanse kerkdienst van 3 uur bijgewoond. Was weer een bijzondere aangelegenheid, maar het blijft toch mooi en bijzonder om met mensen die zoveel km’s verderop wonen, in zulke andere omstandigheden, dezelfde God te aanbidden!

Nou, dit was dan weer even een lange update uit Kenia! Hoop dat bij jullie ook alles goed is :)!

Liefs Charis