Tanzania deel 2

Ik ben inmiddels al weer een tijd terug in Tanzania. Gelukkig weer hersteld van de malaria. Heb de eerste dagen na aankomst even gewerkt op het Dorcas kantoor in Tanzania en ben daarna met een collega richting Dar es Salaam gegaan. 10 uur bussen door een schitterend landschap. Heerlijk! De donderdag zijn we toen vroeg in de morgen op de boot gestapt naar Zanzibar waar Marije, mijn collega van Dorcas in NL op vakantie was. Hier hebben we even een dagje echt echt vakantie gevierd, luieren, genieten van zon, zee en strand! Heerlijk! Heb ook nog geknuffelend met reuze schilpadden, echt zo hoog als tot mijn middel! En heb octopus, haai en allerlei andere rare vissen gegeten! Hehe, echt leuk om te doen! en het smaakte nog best goed.

Inmiddels is de WS groep al een week hier en bouwen we als een speer. De berichten zijn te lezen op de WS site. ik heb er net een gepost, dus die heb ik hieronder even neergezet voor jullie!! Kortom het gaat iig nog goed met me, heb het prima naar mijn zin hier ...maar inmiddels ook wel weer zin om lekker naar huis te komen. Maar dat gaat nu ook alweer heel snel!
Liefs!!

TA-team - de ultimate survival 2010
Het leven word primitiever in ons luxe Tanzaniaanse onderkomen; we hebben de gaten inmiddels ingewijd, we douchen met een emmer en een bekertje, we eten met onze handen en we hebben 2 huiskippen die samen Free Willy Wortel heten. Inmiddels zijn er 12 gezinnen die uitkijk hebben op een nieuw huisje, hebben we meegedanst in een heuse bruiloftsoptocht en hebben David en Goliath een geweldig optreden gegeven in twee verschillende dorpen. Kortom; hoogtijd voor een nieuw verslag uit Handeni!
Gespannen en nieuwsgierig zaten alle deelnemers buiten op bankjes te wachten. Boem, boem....boem boem klonk er op lage toon en een grote kist verzegeld met onkraakbare sloten en de tekst "TA-team; de ultimate survival 2010" werd binnen gebracht.
Vandaag zal de ultieme test van het TA team plaatsvinden, was de boodschap die gebracht werd door presentator en spelleiders Thomas Osinga en Charissa Weber. Door middel van 7 opdrachten zal jullie uithoudingsvermogen en intellligentie tot het maximale beproefd worden. Jullie zullen moeten samenwerken om deze culturele survival tot een goed einde te brengen om uiteindelijk de sleutel tot de schat te vinden.
De groep werd opgesplitst in 3 teams en gingen o.l.v. teamcaptains Dominique, Ruben en Dirk (alias Kiki...bedankt voor deze bijnaam!) op pad. In busjes werden alle teams naar de grote verzamelplek in een van onze bouwdorpen gebracht. Hier kregen de teams hun eerste opdrachten; het doel van de opdrachten was het doorstaan van verschillende culturele beproevingen. De heren hadden het zwaar te voortduren bij de eerste opdrachten. Uitgelachen door Tanzaniaanse oma's sloegen zij zich er goed doorheen. Zo werden er bij verschillende hutjes onder deskundige begeleiding van locale mensen; traditionele armbanden gemaakt, maìs gepelt en gestampt en matten geweven. Dit alles was toch nog wat ingewikkelder dan we dachten. Nadat de opdrachten voltooid waren kregen we tijdens de lunch als groep in geheel een dansoptreden van de locale mensen. En natuurlijk hebben wij de heupen ook even laten swingen.

Toen moesten alle deelnemers met hun teams op pad voor een barre tocht door Tanzaniaans land. Onderweg gingen de culturele beproevingen door; het Tanzaniaanse volkslied moest aangeleerd worden. Wonderlijk genoeg hadden we uiteindelijk drie versies bij terugkomst; het in Swahili uitleggen aan locals wat de opdracht was was blijkbaar het lastigste onderdeel. De was van de staf moest gedaan worden in een riviertje. De staf dacht slim te zijn, maar toen uiteindleijk duidelijk was dat het betreffende riviertje de drinkplaats en toilet van de koeien was kwam boontje om z'n loontje. Maar goed, de was ziet er iig schoon uit! We hebben met water in emmers op ons hoofd gelopen en uiteindelijk toen we bij de stad aankomen kregen we 5 euro om zoveel mogelijk locaal voedsel te kopen. Bij aankomst bij ons slaapverblijf moest dit gepresenteerd worden. Tot grote hilariteit van allemaal kwam er uit de rugzak van het team van Ruben een kip, en geen dooie maar een heuse echte! Hij was wat bang, dat was wel te zien in de tas van Ruben! Een ander groep bleek ook een kip te hebben gekocht. Dus in een hoekje onder de tafel in onze eetzaal hebben we nu een verblijf gemaakt voor Free Willie en Willie Wortel, tezamen Free Willie Wortel. We gaan ze een weekje houden als huisdieren en daarna lekker opeten!
Toen kwam de ontknoping van het spel! Want wie zou de sleutel vinden? Bij elke opdracht konden de deelnemers enveloppen winnen met een puzzelstukje met foto's van deelnemers daarop. Iedereen was druk aan het puzzelen om de oplossing te vinden toen Alies tot de conclusie kwam dat we met z'n allen moesten samenwerken. Dus de drie groepen staken de koppen bij elkaar en uiteindelijk ontstond er een 'Love Connects' hart, waar al onze foto's op stonden. De sleutel bleek in onze complimentenbox te zitten! Met z'n allen hebben we de grote kist opengemaakt en daar zat in.........FRISDRANK en berichtjes van jullie allemaal van het internet!! En de volgende tekst:
"Gefeliciteerd; jullie hebben de code gekraakt. Het hart word gevormd door een hele groep en niet dor het individu zelfs een op zichzelf staande groep zegt niet alles. Door jullie samenwerking kunnen grenzen verbroken worden en door de verbindende liefde worden grenzen overschreden."
Na het spel was het tijd voor een heuze traditionele maaltijd, Ugali met erwtensnotjes en vlees. Aangezien in Afrika de handen als bestek fungeren hadden ze ons bestek achtergehouden en konden we dus lekker aan het knoeien slaan! Het was wat anders dan anders, maar we hebben allemaal lekker gegeten!
Maar zoals we al zeiden, ons gewone leven in Handeni begint nu echt primitief te worden. We zitten nog steeds in ons luxe onderkomen, maarrrr ........ we mogen inmiddels alleen nog maar kijken naar onze WC pot en de douche. Doordat er een groot watertekort is rondom Handeni moeten ook wij zuiniger aan doen, dus we zijn gebruik gaan maken van gaten in de grond voor onze toiletgang en douchen inmiddels met een emmer en een bekertje om water uit te sparen.

We hebben een bijzonder bouwproject. Inmiddels zijn we namelijk voor 12 gezinnen bezig een nieuw huisje te bouwen en hebben we bij 6 huizen ook al gaten gegraven voor het toilet. Als we 's ochtends aankomen verdelen we ons in kleine groepjes en vervolgens verspreiden we ons over verschillende huisjes. We lopen dus ook heel wat meters inmiddels, maar dat is ook wel weer erg gaaf. We zien hierdoor veel van de leefomstandigheden van de mensen, vrouwen die voor hun huis bezig zijn met eten klaarmaken, kinderen die rondrennen en lekker spelen, kuddes geiten en we hebben er zelfs al één geboren zien worden.

Naast het bouwen is ook het kinderwerk o.l.v. juf Heleen inmiddels in volle gang. Als de rattenvanger van Hamelen lopen de deelnemers met een gitaar en een clown 's middags door het dorpje heen om alle kinderen naar het kinderwerk te krijgen. In het ene dorp hebben we zo'n 50 kids en in het andere dorp rond de 180. Het is altijd weer een grote happening met veel liedjes zingen, kleuren en gekke spelletjes doen. En natuurlijk het verhaal! Afgelopen dagen was het tijd voor een optreden van een reusachtige Goliath (Henk) en een kleine David. De kinderen waren in twee groepen verdeeld en speelde dus mee in het toneelstuk als legers, ze vonden het prachtig!! We genieten echt super van de kids en zij ook van ons als ze eenmaal gewend zijn aan onze blanke huiden die toch best griezelig zijn in het begin.
Ook tijdens de avonden vermaken we ons prima. Om de dag hebben we een avondprogramma; zo hebben we flink gediscussierd over "Wie is Jezus en waarom zou je bidden", hebben we heerlijk met z'n allen zitten praisen in onze pyama's en spelen we veel spelletjes en kletsen we gezellig.
Nou, dit was weer een uitgebreid verslag van het wel en wee in Handeni, we hopen dat jullie er van genieten!! De groetjes van ons allemaal!
Harakaaa Harakaaaa......The TA-Team!