Zambia het land met de twee gezichten

Dag lieve lezers,

Een bericht weer vanuit het vertrouwde Kitwe! We hebben flink rondgereisd deze week, nog genoten van de schoonheid van de Vic Falls bij daglicht en zonsondergang, krokodillen aangeraakt van 1000 kilo, kennisgemaakt met de supportgroepen in Kitwe, geknuffeld met lieve kleine zwarte kindjes, snoepjes uitgedeeld en tranen in ons ogen gekregen van de geweldige manier van lesgeven van Peter en Saukani! Kortom een indrukwekkend weekje!!

Afgelopen weekend waren we nog in Livingstone. We hebben daar de krokodillenfarm bezocht, egeweldig gaaf om zo'n krokodil te mogen aanraken. Samen met Sau en pap ging ik het terrein van de oudste krokodil in.....scary.....we moesten achter hem blijven en zn poten in de gaten houden, voor het geval hij kwaad werd. Maar we mochten hem wel aanraken, stoer hoor! Ze zien er uit van steen maar dat geeft nog best mee als je erop drukt. Het lieve beest was 1000 kilo zwaar brrrr...
Zondag hebben we genoten van een afrikaanse kerkdienst. Eerste keer voor papa en mama, en wat een belevenis is dat dan als die Afrikanen helemaal uit hun dak gaan in de kerk. En het drukke door elkaar bidden en dansen bij het zingen en uitegebreid
handen schudden met de hele kerk, kennismaken (haha word zondag in miloso leuk daar geven ze je een knuffel in plaats van een hand als ze je welkom willen heten :P)
In de middag zijn we naar de Vic Falls geweest.....je word er gewoon stil van! Het is zoooooooo mooi! In vergelijking met 3 weken geleden was er veel minder water in de Vics dus we konden ze nu een stuk beter zien! Natuurlijk liepen we nog wel met onze regenjassen aan....maar de regenbogen waren nu echt adembenemend!!! Papa en mama waren ook dik onder de indruk, vooral ook van het lawaai wat die watervallen produceren! Enorm is dat en het stopt gewoon niet he! Soms denk je wel eens als je daar dan lekekr je broodje zit te happen, "Goh zet die kraan is uit man!" hehe maar dat kan niet :)!

Maandag en disndag zijn we de hele dag aan het reizen geweest om in Kitwe te komen! Waar we woensdag aan het werk konden gaan!
Woensdagmiddag hebben we een bezoek gebracht aan het kippenproject in Kawama. Deze kippen zijn door jullie gesponsord. Voor mijn ouders was het een grote schok om die compound in te komen. De de situatie is heel slecht daar vooral bij de kinderen, ze zien er slecht uit, kapotte kleren, veel wonden en zweren. De huisjes zijn gemaakt van steen maar er is geen electriciteit en toiletten zijn veelal een gat in de grond met wat vuilniszakken er omheen. Maar als je dan de supportgroep (ook wel Holy Family) ontmoet dan veranderd je trieste blik direct. De mensen waren een danklied aan het zingen dat wij op bezoek kwamen, vrolijk en swingend. Heel gaaf! Na een voorstel rondje gingen we met zijn allen op pad naar het huis waar het kippenproject is. Een van de groepsleden heeft een kamer in zijn huis opgegeven voor de kippen. (een stank in zijn huis nu mensen ongelofelijk :S).....
De levensgeschiedenis van veel van deze mensen is heel erg triest ze zijn allemaal HIV besmet, sommigen door hun man zonder dat ze het wisten....lekkere manier om erachter te komen dat je man vreemd ging :S... sommigen zijn niet meer welkom bij hun familie omdat die bang zijn dat ze het virus dan ook krijgen...sommigen met kinderen die ook besmet zijn. Maar het meest bijzondere aan deze groep is dat ze allemala christelijk zijn geworden en een ongelofelijk vertrouwen in God hebben en nu elkaar hebben gevonden als nieuwe familie. Ze doen dan ook heel veel projecten samen en doen dat ook goed georganiseerd (ik zou bijna zeggen westers ipv afrikaans ;) haha) Maar goed, je weet dan in ieder geval dat het geld goed terecht komt wat je besteed!
Papa en mama waren ontzettend onder de indruk van het doorzettingsvermorgen en het optimisme van de mensen in deze groep, omdat de situatie waarin ze zitten er een is waarvan je van meniggeen kan verwachten dat ze bij de pakken gaan neerzitten!
uiteindelijk liepen we dan met een stralende groep, super vereerd dat ze mijn ouders gezien hebben, terug. terwijl mijn vader 6 deurmatten bij de groep gekocht had! :)

Donderdag hebben we wat verschillende wijken van Kitwe bekeken, en konden mijn ouders eindelijk begrijpen wat ik elke keer probeer weer te geven op de site. De oneerlijke verdeling tussen rijk en arm die immens is en die je een hopeloos gevoel kan geven! De uitzichtloosheid van de arme mensen! En je raakt dan echt onder de indruk van mensen uit Kawama die daar niet aan toe willen geven en ook vooruit komen! We zijn trots op ze!
's Middags gingen we naar Kalalushi Choose to Wait, helaas waren bijan alle kinderen al weg. Dus we kregen maar 2 klassen...dus Peter en Saukani gingen lesgeven. Papa en mama waren enorm onder de indruk van deze twee jongelui. Beiden hebebn ze een moeilijke jeugd gehad, maar als je dan ziet hoe ze vol passie voor de klas staan om hun eigen landgenoten te leren dat ze het zelf voor het kiezen hebben in het leven schiet je soms wel even vol!
De kinderen in de klas reageren ook zo ontzettend gaaf! Het is op papier moeilijk uit te leggen hoe dat gaat bij de lessen, maar we hebben het nu wel op video gezet!
Het gaat er heel grappig en hilarisch aan toe en soms ook heel serieus. Dit keer resulteerde het er ook in dat er een meisje naar Peter toekwam om te vertellen dat ze verkracht was door haar oom toen ze 8 was en dat ze zich nog steeds zo vies en waardeloos voelde en bang was voor mannen! Het is zo bijzonder om te zien hoeveel vertrouwen die kinderen hebben om dat gewoon te komen vertellen!

Aan het einde van de dag hebben we nog een bezoek gebracht aan meneer Mulenga en zijn familie. Ze wonen daar met zijn 14-nen in een heel klein huisje! 5 zijn besmet met HIV, en de opa en oma zorgen voor de kleinkinderen di einmiddels al wees zijn geworden. Ingrid en ik hebben deze mensen gedurende ons hele verblijf gesponsord. Dus ze moesten en zouden mijn ouders zien. Toen ze er dan ook achter kwamen dat deze musungu's mijn ouders waren viel meneer Mulunga helmaal op zijn knie"en en ging ze voor de zoveelste keer begroeten. De blijdschap van die mensen doet mijn ouders ook heel erg veel! Je ziet echt dat mensen veranderen zodra ze horen dat het mijn ouders zijn en niet zomaar een stel blanken!
Gisterenavodn nog even met de Pastors gekeken naar Rusland- Spanje, de dag daarvoor hadden ze mn vader ook al opgehaald om mee te gaan Duitsland te kijken :)! Het is echt leuk om te zien hoe mijn vrienden/bekenden mijn ouders opnemen!

Vandaag zijn we naar Amlew compound geweest voor de kidsclub. 100 schreeuwende en joelende kids, heerlijk! Papa en mama keken hun ogen uit. Amlew is een compound waar echt de armste mensen wonen, en de toestand is echt uitzichtloos! De kinderen gaan ook lang niet allemaal naar school, dat merk je ook in het feit dat ze totaal geen discipline hebben. Haha dus pap en mam kwamen daa ruiteindeijk vandaan met veel respect voor Sau en mij. Het is mijn favoriete kidsclub, ik vind die kids heerlijk. Charissa dit charissa dat charissa zo...hoor je de hele tijd. Ik vind het super. We hebben veel gezongen en gek gedaan vandaag. En papa en mam hadden leeuwtjes van de AH mee die we uit gingen delen aan het einde. Als aandenken aan het verhaal van Daniel in de leeuwenkuil wat we vandaag verteld hebben. Daniel die bleef gehoorzamen aan God en daarom beschermd werd door God zelfs toen ze hem in de leewuwenkuil hadden gegooid omdat hij de koning niet wilde aanbidden!
De kids waren helemaal happy met hun leeuwtje en lolly. En paps en mams enorm geschokt van de armoe en onder de indruk van het werk!

In de middag was het tijd voor de kids van King Salomon, Sau gaf de choose to wait en ik deed na afloop het verhala van David en Goliath in toneelstuk vorm. Dus mijn vader kon een geweldige show geven als Goliath, een geschreeuw joh! Maar de kinderen hebben enorm genoten.

Voor mij was het heel erg plezierig dat ik mijn ouders hier het werk heb kunnen laten zien. Vooral omdat je toch merkt dat j ehet wel op kunt schrijven allemaal maar dat je het pas echt begrijpt als je het zelf ziet. Ze voelen nu hoe lastig het kan zijn als blanke in een wereld vol zwarten, omdat ze verwachten dat je geld hebt denken dat ze dat ze je geen wisselgeld hoeven te geven, denken ze dat ze de kleren van je lijf kunnen vragen en schreeuwen ze je na in de straten. Verder zien ze de moeilijkheid van de arm en rijk verschillen en het machteloze gevoel omdat je met je kleine beetje geld niet super veel kan doen. Want de prijzen zijn Hollands.
Aan de andere kant zien ze ook de stralende kinderkoppies die blij zijn met aandacht van een musungu, die blij zijn met een lolly, die zich enorm vermaken in Choose to Wait lessen. Ze zien de passie van de plaatselijke vrijwilligers hier en de passie van mensen hier in de supportgroepen.

Kortom ze zien de liefde van God in de ellende van onze wereld.

Ik zou willen dat ik jullie allemaal mee kon laten kijken, maar dat gaat hgelaas niet :)!
Morgen gaan we naar mijn lieve zambiaanse vrienden in Miloso, Paul en zijn gezin, dr. Morris en Michael Tembo. En dan na 3 dagen terug naar Lusaka om mijn grote held Susanne op te halen! Die mij de volgende 4 weken hier komt vergezellen!
Dus het volgende bericht zullen mijn ouders jammer genoeg wee rin NEderland moeten lezen!
Mensen het ga jullie goed!

Veel liefs Charissa